دلم محراب زیبایی چو ابروی تو میخواهد

                                                         بهانه کرده و تنها گل روی تو میخواهد

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم                 چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

همه آرزویم این است که ببینم از تو رویی 

                                                                       چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

خون شد دل من از این جدایی ای دوست                        تا چند بنالم که کجایی؟ ای دوست

هر شب به امید، سر نهم بر بالین                                   شاید تو به خواب من بیایی، ای دوست

تو که یک گوشه نگاهت غم عالم ببرد                              حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

نیمه شعبان تو را با تو غزل ای نوح عشق                        در نیستان قلم از دیده جاری میكنیم

رایحه ای ببویمت، نرگس خوب روی من                            بگذار تا بجویمت ، ای همه جستجوی من

همه نقد ِ هستی خود ، بدهم به صاحب جان                  كه یكی دقیقه بینم رخ دلگشای مهدی

نه هوای كعبه دارم، نه صفا و مروه خواهم                      كه ندارد این مكانها به خدا صفای مهدی

دل من تپد به سینه ، به امید روزگاری                              كه گذشت گاه محنت، شنوم ز نای مهدی
 

جگرى نیست كه از سوز غمت نیست كباب                     یا دلى تشنه لعل لب دلجوى تو نیست

 كى رفته‏اى ز دل، كه تمنا كنم تو را؟!                             كى بوده‏اى نهفته، كه پیدا كنم تو را؟!

گفتم غروب جمعه تو از راه میرسی                               عمرم در این قرار به سر شد نیامدی

یا که جانم بستان یا به وصالت برسان                              اعتنایی بنما بیش مسوزان ما را

افلاکیان در انتظار یک ظهورند                                          در اضطراب لحظه پاک حضورند

جان ز خود رمیده را، مژده یار میرسد                              بر دل و جان عاشقان صبر و قرار میرسد

بنفشه سوی نسترن، چه عاشقانه میرود                    خزان باغ لاله ها زیادمان نمیرود

باغ سلام میکند، سرو قیام میکند                               سبزه پیاده میرود، غنچه سوار میرسد

ای مسیح آل پیغمبر سلام                                         انتهای سوره ی کوثر سلام

 
السلام ای آفتاب پشت ابر                                         السلام ای  اوج قله، کوه صبر

السلام ای آخر هر دلخوشی                                      عاقب از غم تو ما را می کُشی

ای خوش آن روزی فرج برپا شود                                 با دو دست فاطمه امضا شود

خوش آن روزی که برخیزد، ز کعبه بانگ جاء الحقّ 

                                                           خوش آن روزی که برگیرد، حجاب از چهره زیبا

این عشق آتشین زدلم پاک نمی شود                      مجنون به غیر خانه ی لیلا نمی شود

بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند                           هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود

برخیز! كه حجّت خدا مى‏آید                                      رحمت زحریم كبریا مى‏آید

از گلشن عسكرى گذر كن، كامروز                           بوى گل نرگس از فضا مى‏آید

دلها ز هجر روی مهت چون شکسته اند                   چشمان به راه آمدنت بس که خسته اند

خیل عظیم منتظــران با تمــام عشـــق                  از عمق دل به یـاد ظهــورت نشستـه اند

روز ولادت گل خـــلاق سرمـــد است                     او از تبار حیـدر و از نـسل احمد است

در آسمـان و زمین می رسـد به گـوش                   میـــــلاد قـــــائم آل محــــــــمد است

 
سامــــرا امشب چه نازی می کند                        بـــــر زمینهــا یکه تـــــازی می کند

روز میـــــلاد گـــل نــرگس زشـــور                       آسمـــــان هم عشقبــازی می کند

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد                                    شاید دعای مادرت زهرا بگیرد

آقا بیا تا با ظهور چشم هایت                                این چشم های ما کمی تقوا بگیرد

پیک صبا دارد به لب از شوق دیدار این سخن        بادا مبارک مقدمت یا سیدی! یابن الحسن